Jedziemy z tym koksem!

WYBACZCIE. Egzaminy, Userka umiera. XD'

W liście, który wcześniej otrzymaliście było wspomniane gdzie dokładnie macie się pojawić.
I tam właśnie, z wielką nadzieją, wyczekiwała was Irlandia.
I miejscem tym był środek malutkiej dróżki, która prowadziła wprost do zamku.

________________________________

Słońce powolnym krokiem zachodziło za horyzont, nadając światu ślicznej, różowej barwy.
Trochę zniecierpliwiona dziewczyna, która siedziała tutaj od samiuśkiego rana, stała obładowana przeróżnymi sprzętami. Tak, wszystkie te przedmioty były specjalnie dla chętnych, który postanowili wykonać to, co powierzyła im Irlandia. Sama Alex świetnie znała tą okolice i ten zamek. Doskonale wiedziała co czyha tam na biedne, nieświadome niczego państwa. Ale w końcu same się na to zgodziły. Cóż, człowiek dla rzeczy materialnych zrobi wszystko. Nagle dziewczyna z daleka zauważyła sylwetki jakiś postaci, które dość szybko przybliżały się do niej.
- Ciekawe kto to... - mruknęła do siebie, zerkając na nieboskłon.

_________________________________

Kolejność jest taka:
- Polska
- Anglia
- Serbia
- Ukraina
- Portugalia
- Słowenia
- Meksyk
- Niemcy
- Białoruś
- MG/ja, ofkors.


+3+
Kolejka stanęła. Wiec omijamy Portugalkę i dajecie reszto! c:

-IRCIAAAAA- Rozległo się w okolicy, strasząc wszelkie żywe stworzenia, zawołanie Polaka. Podbiegł on od innej strony, tratując rabatki, zwierzaki, ryby na trawie, z wesołym uśmiechem by pomóc swojej pracodawczyni (wcale nie liczył na premie!) podbiegł prosto do niej.
-Jakby ty wiesz, totalnie jakąś wygwizdówe wzięłaś! - Nadął policzki, zirytowany 67 odciskami na jego stopeczkach. Oczywiście miał sandały ze skarpetkami na nogach.
-Jakby zaraz chyba generalnie wszyscy będą!

Anglia szedł właśnie w kierunku czekającej na drodze Irlandii, gdy został wyprzedzony przez krzyczącego jakby jego życie od tego zależało polaka. Krzyk ten spłoszył ptaki z pobliskiego drzewa, co jeszcze spotęgowało jego wymowę. Zastanawiając się skąd ten entuzjazm u Feliksa spokojnie podążył za nim. Wyglądało na to że Irlandia zadbała o klimat, wybierając tak trudno dostępne miejsce jak tylko się dało. Przynajmniej nie padało. Wyobraził sobie jakby wyglądało dojście tu rozmoczoną drogą w strugach deszczu...
- Dzień dobry- Powiedział gdy wreszcie do nich doczłapał. I jak miał niby brać udział w czymkolwiek skoro już teraz bolał go każdy mięsień?

Serbia człapała gdzieś za wszystkimi, rozmyślając nad jej przyszłym losem. Była święcie przekonana, że Ircia każe jej sprzątać kurz pamiętający czasy Iwana Groźnego, czy równie pradawnej istoty. No bo co w końcu może znajdować się w takim zamczychu, chyba nie smok z królewną?! Jej skomplikowane przemyślenia przerwał donośny wrzask Feliksa, który jak zwykle cieszył się z niewiadomo czego. Wciąż lekko ogłuszona przez krzyk Polski, Serbia w końcu dotarła przed oblicze Irlandii.
- Witam i pozdrawiam. Zacna okolica, Irciu. Mieszkasz tutaj? - spytała Dus z lekkim niedowierzaniem wypisanym na twarzy.

Szła spokojnie, wśród cóż... dość wielkiego tłumu, a jej każdy krok oddawał znany wszystkim odgłos, którym teoretycznie się nie przejmowała. Rozmyślała między innymi o tym, że zupełnie tu nie pasowała, bo klimat irlandzkich wiosek – a tym bardziej zamków - był jej bardzo daleki, ale jednak to jej nie odpychało, bo nie odpowiadało to na pytanie dlaczego nie miała by skosztować nowego doświadczenia? Co prawda - była przekonana, że to się źle wszystko skończy, ale jednak przeczucia przerzuciła na bok i tak jak reszta postanowiła sprostać temu wyzwaniu! Wyrwana z zamyślenia spojrzała rozbawiona na głośno mówiącego Feliksa, błyskawicznie pojawiającego się obok Irlandii. Zaś ona, idąc tym samym rytmem co pozostali i z głową uniesioną ku górze, przypatrzyła się Irlandii i przystanęła.
- Witam wszystkich. – odezwała się przyjaźnie i do Irki, i do całej reszty. Miejsce te było bardzo bogate, wręcz straszne. Może właśnie tego wszystkim brakowało? Nikt chyba nie wiedział co go to tego skusiło, ale przecież ten list brzmiał tak zachęcająco…