Chatka Serbii

Dawno dawno temu, za górami, lasami i czymśtam jeszcze było sobie miasto Belgrad. Było, a nawet jest. Na obrzeżach tejże podejrzanej mieściny każdy, czy miejscowy, czy przyjezdny, zawsze może zajrzeć do domu Dus Boskovic (który do złudzenia przypomina miniaturkę PRL-owskich bloków). Drzwi do jej domostw zawsze stoją otworem, by ugościć strudzonych wędrowców butelką rakiji bądź paczuszką lukrecjowych żelków. Na szczęście tego dnia nikt nie garnął się do odwiedzin szalonej Serbki, tak więc pani domu rozsiadła się w swoim ulubionym fotelu i zagłębiła w lekturze"Tybetańskiej księgi umarłych". Na niewielkim stoliku stał kubek gorącej czekolady oraz legendarne już żelki w szklanej salaterce. Serbka miała szczerą nadzieję, że w ten wieczór żadna zbłąkana dusza nie zawita do jej domu. Sery w koronie również nie byłyby mile widziane. Dus odnotowała sobie w pamięci, żeby omijać z daleka sklepowe działy z nabiałem.
-Oby nikt już więcej nie przylazł... Ja też potrzebuję czasem spokoju, kurde Felek... - stwierdziła filozoficznie, pogrążając się w lekturze...